1010110111110111 (05 12 2021)

De meetmaatschappij

Er is iets merkwaardigs gaande in onderwijsland: om de haverklap lezen wij dat de taal- en rekenvaardigheden van leerlingen afnemen, dat leerlingen tijdens de Covid 19-epidemie leerachterstanden hebben opgelopen, dat het aantal bijlessen aan leerlingen in privé-instellingen toeneemt en dat de waardering van leerlingen voor hun eigen onderwijs afneemt. Tegelijkertijd bazuint elke school tijdens open dagen en in schoolgidsen rond hoe bijzonder haar onderwijsprogramma en -didactiek zijn en hoeveel er voor leerlingen met leerachterstanden en voor leerlingen met bijzondere talenten wordt gedaan.

Wat is er aan de hand? Welk van beide is waar? Of zijn ze beide waar? En wat zijn onderliggende oorzaken? En hebben we te maken met een aantal 'weeffoutjes' in de onderwijsstructuur die we met extra geld (de minister), organisatorische veranderingen (schoolleiders), didactische aanpassingen (onderwijzend personeel) of extra ondersteuning (leerlingbegeleiders, huiswerkinstituten) weer kunnen 'rechtbreien'?

Ik ben de laatste decennia langzaam tot de overtuiging gekomen dat er geen sprake (meer) is van 'weeffoutjes', maar dat het 'grondpatroon' van het huidige (voortgezet) onderwijs niet deugt. En ik word in die overtuiging meer en meer bevestigd door publicaties in de laatste jaren.

- rest van artikel toegankelijk vanaf 1 september 2022 -

◀   ▶